قصه از کجا شروع شد؟

هیچ می‌دونستی درآمد هندوستان از تولید نرم افزار و فناوری اطلاعات، بیشتر از درآمد نفتی کشور ماست؟ خب این جمله ای بود که خیلی وقت پیش خیلی از ما‌ها شنیدیم. من اون موقع برنامه نویس بودم، از نوع خیلی معمولیش، از اونها که فکر میکنه خیلی بلده ولی واقعا هیچی بلد نیست.

ولی بعد از فهمیدن این موضوع یه تکونی به خودم دادم. نشستم روی فلسفه کار خودمون فکر کردم، به اینکه چرا ما انقدر عقبیم؟ خب چند تا دلیل به ذهنم رسید:

• اول اینکه ما صاحب صنعت یا صاحب این علم نیستیم. البته نه اینکه نتونیم باشیم. مسئله اینه که واقعا شاید از نظر سود و هزینه به صرفه نباشه (هرکی میگه نمی تونیم، از نظر من صرفاً یه کوته فکر و خود کم بینه، البته با عرض معذرت).

• دوم اینکه به اندازه کافی تو همین معلومات کاربردی که داریم عمیق نمیشیم. برای خیلی از ماها مهم اینه که انقدر بدونیم که لازمه تا کار فعلی ما راه بیوفته. غافل از اینکه شاید اگر بیشتر بدونیم بطور کلی مسیرهای توسعه و طراحی ما عوض بشه.

• و سوم، اکثر ما تبدیل این معلومات به پول رو بلد نیستیم بخاطر همین یه عده که اکثراً از فناوری اطلاعات خیلی سر در نمیارن، ولی کاسب‌های خوبی هستند، انگیزه و برنامه دارن و بازار رو خوب میشناسن، از راه میرسن و ما میشیم کارمند اونها (تو این زمینه من از همه داغون ترم).

خب حالا باید چیکار می‌کردم؟ تو اولی که کاری از دست من بر نمیاد، اون که هِچ. برای اینکه بفهمم در رابطه با مورد سوم می‌تونم کاری کنم یا نه، راه سختی در پیش نبود، یه نگاه به وضعیت مالیم کردم و فهمیدم من این کاره نیستم پس اون هم که هِچ.

حالا فقط راه دوم مونده که هم انگیزشو دارم و هم حوصلشو. پس رفتم تو کارش. کلی کتاب و کلی مقاله خوندم، ویدیو آموزشی متعدد دیدم و چندین دفترچه رو پر از مطالب کردم و توی پروژه‌ها بکار بردم.

حالا تصمیم گرفتم هرچی بلدم در قالب ویدیوهای آموزشی ارائه بدم. برای این کار اول یه مسیر آموزشی طراحی کردم و می‌خوام قدم به قدم تو این مسیر جلو برم. این مسیر آموزشی حاصل چند سال خودآموزی و تجربه است.

ادعا نمی کنم که فیلم‌های آموزشی که می‌سازم، بهترین هستند ولی ادعا می‌کنم بعد از دیدن هر دوره، همون اندازه از اون مطلب میدونی که من میدونم. من هرچی بلدم یادت میدم.